Scientology: no contact whatsoever
with family allowed

[Jyllands-Posten 14 Jan 2001]

On January 14th, 2001, one of the major Danish newspapers
'Jyllands-Posten' printed a large article written by Pierre Collignon
on Scientology's Rehabilitation Project Force in Denmark.
(Jyllands-Posten web site is http://www.jp.dk - but this article is no
longer available on the web to non-subscribers.)

Short summary:

The interior government of Hamburg, Germany, criticizes the Danish
government and police for allowing Scientology to unchecked run a
"totalitarian re-education camp" in the middle of Copenhagen. Ursula
Caberta of the Hamburg government says people are being held against
their will, and put under physical and psychological pressure, and
that it's a sign of misguided tolerance if Denmark does not act
against these human rights violations.

The CoS says there are presently 10-15 people taking part of the RPF
program in Copenhagen, but that it is completely voluntary, an offer
extended only to members of the elite Sea Organization. The CoS
believes the RPF should be likened to the trials of faith that
Christian or Buddhist monks may voluntarily put themselves through.

Religious historian Michael Rothstein of Copenhagen university says
it's important to carry on a dialogue with the CoS members, to
ascertain why they are going through the RPF program. He says it could
be an expression of deep religious committment, but could also be due
to pressure, and that in case anyone feels violated society should
step in.

Danish police say they cannot interfer, unless there is a formal
complaint filed. Some persons did make complaints in the 1980s, among
them former member Birgitta Harrington. But the investigation has been
closed, due to lack of evidence.

The CoS has given Jyllands-Posten access to the newest set of rules of
conduct for those going through the RPF program. Among the
restrictions are:
- no contact with people outside the program
- not leaving the CoS premises without permission
- no car driving
- no television
- carrying a black armband
- no walking, running only
- no contact whatsoever with their families. Previously, RPF members
could see their spouses or children once a week under certain
conditions, but now all contact is forbidden for the duration of the
RPF program

The average duration of the RPF is said to be one to two years,
although Jyllands-Posten has knowledge of a Swedish member who was
recently kicked out of the organization after five years on the
program.

A former Sea Org member, Susanne Elleby, is interviewed. She went onto
the RPF in 1989, in an attempt to leave Scientology, and spent 14
months on the program. Her experience was that it was a world of
strict control, censorship and mental breakdown. Unlike most
ex-members, she succeeded in getting her personal documents out of the
organization, and could thus show the journalist  examples of the
programs she was put through, the success stories she was expected to
write after completing a step on the program, and the many ethics
reports made by her fellow RPF members, for example accusing her of
throwing left-over food into the wrong bucket, stealing a cigarette,
forgetting to take a vitamin pill, getting up too late in the morning,
demonstrating a bad mood, or even spending too much time in the
bathroom. Once, three books were discovered in her bag - two old
novels and a song book, that she had kept as 'souvenirs' of the world
outside. She was forced to get rid of the books and declare in writing
that it was wrong to keep books as that could delay her progress on
the RPF.

A present-day member of the Sea Org, Franz Stoeckl, who spent about
one and a half year on the RPF in Copenhagen in July of 1998 to
December of 1999 tells of his satisfaction with the program. He claims
it's the best thing that ever happened to him. He was doing the
program together with 18 other people, and enjoyed the work of
painting and carpeting. After about five months, he was transferred to
the RPF in Los Angeles, US, where about 150 persons were going through
the program. Here his job was mainly gardening. Franz especially
appreciates that he was allowed to do the 'False Purpose Rundown'
auditing. After completing the program, he feels he is doing better at
work and gets along better with people, and also has a better
relationship with his wife. He doesn't feel that it was a big
sacrifice to not see the wife for 18 months - as a Sea Org member, he
is accustomed to separation when his job demands it. It's part of the
game, he says.

******The original article is a lot bigger than the summary above, and
anyone who can decipher Danish should try to get hold of it!


On Monday 15th of January, the RPF was debated twice on Danish
television. I was told there was something about it on an early
morning show with Susanne Elleby, someone from the university and a
CoS representative, I don't know the details. 

On the DR1 (major national channel) news at 21.00, a short overview of
the controversy was presented. The OSA PR for Denmark, Anette
Refstrup, was interviewed and said the RPF is intended for the
spiritual advancement of the member. Ursula Caberta on the telephone
voiced the concerns of the German authorities. I (Catarina Pamnell)
made a short comment over the phone stating my opinion that the RPF
creates in the member an unhealthy dependance on the Scn organization.
Some of this newscast should be available for viewing online at


http://www.dr.dk/nyheder/

(I will not be reading ARS, anyone wants to reach me you'll have to
mail me)

Catarina



http://xenu.just.nu

 - Scientologi till vardags

Same Danish article translated into Dutch

Susanne's Nachtmerrie

[Jyllands-Posten 14 Jan 2001]

Susanne's Nachtmerrie

Voor Susanne Elleby was de RPF een wereld met aangeverij, censuur,
controle en psychische inzinkingen. Ze voelde zich als een
strafgevangenen.

Ze had zich aangemeld bij de bijzondere monniken orde van Scientology, Sea
Organization, omdat ze zich voor een wereld "zonder criminaliteit, oorlog
en zonder krankzinnigheid" wilde inzetten, zoals de beweging beloofd had.

Ook was ze verliefd. Het 20 jarige meisje van Randers had een Duitse
scientoloog ontmoet, die een van de "heilige" in de elitegroep was. Ze
trouwde met hem en Susanne ondertekende een contract bij de Sea
Organization voor een miljard jaar om bij hem te kunnen zijn.

Susanne geloofde de niet altijd voor 100% in de leer van Scientology, en
ze kon zich niet verenigen met het omvangrijke controle apparatuur van de
organisatie. In het najaar 1989 - inmiddels 1 jaar in de sekte - begon ze
zich in te zetten om er weer uit te komen, maar de vraag was enkel nog
hoe.


Susanne had gehoord dat Scientology, mensen achtervolgde die uitgetreden
waren. Ze was bang om gepresenteerd te worden met een torenhoge rekening
(Freeloader Debt) voor haar gevolgde cursussen, die ze genoten had tijdens
haar werkzaamheden in de SO.




Blunderen in overleg

Ze  koos ervoor de RPF (Rehabilitation Project Force) in te gaan en
daarvoor beging ze wat blunders. Tijdens een dienstreis naar Duitsland
vermaakte ze zich in de stad en ging ze flirten met een andere scientoloog
ipv. van haar werkzaamheden uit te voeren.

Susanne werd naar de RPF gestuurd en dacht dat ze er snel uitgegooid zou
worden, maar dat liep anders af.




Scientology liet haar niet zo makkelijk gaan

Susanne voelde zich geforceerd vanaf het eerste moment dat zij in de RPF
in Kopenhagen aankwam. Ze vertelt dat ze gedwongen werd om schuld te
bekennen van een lange reeks van "misdaden".



"Ze zeiden steeds opnieuw, dat ik niet verder kon komen als ik geen
bekentenissen aflegden. Er gingen drie dagen op deze manier voorbij en ik
was mentaal kapot. Ik raakte in twijfel over alles en voelde me en slecht
mens omdat ik gefaald had. Op het laatst was ik als een marionetpop, ik
deed alles wat ze vroegen," vertelt Susanne Elleby.

Ze heeft als één van de weinige leden van Scientology alle papieren
meegekregen.. Daardoor kan ze honderden interne documenten overleggen die
een interessant inzicht verschaffen in het dagelijks leven van de RPF.

Er zijn lange lijsten met taken en oefeningen die Susanne moest uitvoeren.
Iedere keer werd dat opgevolgd met een evaluatie; niet geslaagd of
succesverklaring, waarin Susanne schreef dat de cursus die ze zojuist
gevolgd had "fantastisch" was. Er zijn vele kennisgevingen voor goed
uitgevoerd werk, maar er zijn ook rapporten van anderen die ook in het RPF
zaten, die verhaalden hoe Susanne verschillende fouten had begaan.

Het kon zijn dat Susanne eten weg gegooid had in de verkeerde afvalbak,
dat ze en sigaret gestolen had, dat ze vergeten was haar vitaminen pillen
in te nemen, te laat opgestaan was,  sacherijnig was geweest of zich te
lang in de badkamer had opgehouden.

De meeste rapporten werden nagevolgd met een verklaring van Susanne waarin
ze schuld bekende en de straf  onderging. Zoals in de vorm van rondjes
rennen bijvoorbeeld. Een rondje was gelijk met een achtertrap van Hotel
Nordland op en neer lopen.

Susanne nam zelf deel aan de verklikkercultuur en gaf ook haar eigen
kameraden aan bij gebrek aan opruimingen of overtredingen van de
veiligheidsregels.



"Ons werd verteld dat we onze vrienden konden helpen door ze aan te geven.
Maar in werkelijkheid gaven die mensen elkaar aan omdat ze een wit voetje
bij de leiding wilde halen zodat ze zelf hun straf konden ontlopen. Het
systeem spint een net om de enkeling heen zodat men niets kan uitvoeren
zonder dat het verlinkt wordt," zegt Susanne.

Iedere fout werd afgestraft met een terug-naar-af zodat zij zich erop ging
instellen dat er geruime tijd voorbij zou gaan voordat ze vrij zou zijn.
Dat betekende ook dat Susanne haar man moest missen. Hij schreef meerdere
brieven om haar onder druk te zetten om een gele armband te bereiken die
toen de RPF'ers 3 uur recht op vrijheid op zaterdag gaf. Zodat ze samen
konden zijn, maar die luxe kregen ze maar 2 of 3 keer.

Susanne moest schriftelijk verzoeken indienen als naar de tandarts wilde
of een brief aan haar familie wilde sturen. De brief  moest verplicht
iedere maal bij de "ethics officer"ingeleverd worden zodat de inhoud
gecontroleerd kon worden. Ze mocht nergens heen gaan zonder toestemming en
ze mocht nooit alleen verblijven. Een keer schreef een "ethics officer"
een rapport dat de jonge vrouw 20 minuten niet aanwezig was op haar post.
Het bleek dat Susanne naar het toilet was gegaan omdat ze doodmoe was.





Werd uitgehongerd

Volgens Susanne kregen de RPF'ers zelden het recht om de dagelijkse 5 uur
te studeren, zoals Scientology dat hen beloofd had. Vaak moesten ze 's
avonds en 's nachts werken aan renovaties of schoonmaak projecten die
absoluut klaar moesten zijn op een bepaalde datum.

Andere Scientology uittreders hebben bericht dat ze uitgehongerd werden
tijdens hun rehabilitatie in Kopenhagen, maar dat kan Susanne Elleby niet
bevestigen. Ze kreeg genoeg te eten en beklaagt zich alleen maar over dat
het eten in perioden eentonig was omdat het menu alleen maar bestond uit
rijst en bonen, wanneer Scientology slechte economische resultaten had
behaalt.

Beetje bij beetje kwam haar verzet terug. Ze kreeg er moeite mee dat ze
haar zogenaamde "tweeling" verplicht moest aangeven in het RPF omdat hij
's nachts masturbeerde. Dat vertelde hij haar in vertrouwen tijdens
therapiesessies. "In de wereld van Scientology werd masturbatie gezien als
een egoÏstische handeling. Ik vond dat het een vrij normale bezigheid was
voor een jonge man maar er was geen respect voor het privé-leven daar, "
zegt Susanne. Ze stopte met het rapporteren over haar "tweeling" en toen
dat ontdekt werd, werd Susanne gestraft voor diezelfde overtredingen als
die jonge man. Ze werd gezien als medeplichtige omdat ze hem in
bescherming had genomen.

Op 1 november 1990 kwam Susanne serieus in moeilijkheden toen er drie
boeken in haar tas gevonden werden. Er was sprake van 2 artsenromans die
ze meerdere keren gelezen had, en een liedjes boek van de padvinderij. Ze
had deze behouden als een soort veilig gevoel omdat ze af en toe een
behoefte had om sommige herinneringen van de wereld buiten in leven te
houden.

Maar toen moest ze zich ontdoen van de boeken en schriftelijk verklaren
dat het fout was om boeken te hebben in het RPF omdat het haar
"boetedoening" zou afremmen in haar programma.

Kort erna kwam Susanne in het RPF's RPF -  programma voor de meest
zondigen van de zondige. Vanaf dat moment werd ze totaal uitgestoten. Ze
moest in een klein kamertje op zolder slapen en alleen eten op de
achtertrap en de gehele dag in haar uppie werken. Ze was verplicht tijdens
de maaltijden de andere RPF'ers te bedienen; hun eten serveren en erna
opruimen.

Op 18 november vroeg Susanne toestemming of ze haar ouders mocht bellen
zodat ze haar konden komen halen. Ze wilde weg. Dat werd afgeslagen met de
volgende reden van de "ethics officer":  "Dit verzoek in niet correct
ingevuld, je hebt de oorzaak niet ingevuld waarom je naar je ouders wilt."

Enkele deden pogingen om het RPF te ontvluchten maar meestal werden ze
ingehaald door een paar veiligheidsagenten die hen overhaalden om weer
terug te keren. Op het laatst kwam Susanne tot de conclusie dat het
onmogelijk was om Scientology te verlaten volgens de regels van de
organisatie en ze bedacht een dramatisch verhaal om paniek te creëren. Ze
vertelde dat haar broertje die in het leger zat wilde komen om de
Scientology gebouwen op te blazen als ze niet vrijgelaten zou worden.





Uit gegooid

Het dreigement werkte. Op 29 december 1990 deed de leiding van Scientology
een laatste verzoek met een schriftelijk aanbeveling of Susanne het
contact met haar broer wilde verbreken. Volgens Scientologie moest ze
weigeren om hem te zien tot dat hij zijn weerstand tegen de kerk zou
hebben opgegeven. Ze weigerde, kon haar koffer pakken en werd uiteindelijk
uit Scientology gesmeten na 14 maanden RPF.

Eén maand later nam ze kontact met haar man op om te informeren of hij ook
uit de organisatie wilde om een nieuw leven te beginnen. De man was op dat
moment zelf beland in het RPF, maar hij wilde er niets van weten om
Scientology te verlaten, dus werden ze het over eens om zich van elkaar te
laten scheiden.

Susanne Elleby heeft gelukt gehad denkt ze achteraf  omdat ze "alleen"
maar 2.5 jaar in Scientology was. "Mensen die er vele jaren in verblijven
verliezen hun zelfrespect. Ze veranderen tot kleine en angstige mensen die
anderen voor zich laten beslissen. Je hoeft alleen maar 'boe!' tegen ze te
zeggen en ze zijn al bang," zegt ze.




Voor meer info over de mensenrechtenschendingen in
Scientology's gevangenkampen de RPF - zie:

Brainwashing in Scientology's
Rehabilitative Project Force (RPF)


http://www.innernet.net/joecisar/rpf1000.htm